Verder naar het noorden. Met de groeten van de Kerstman…

Dinsdag 4 juni staan we weer op tijd op, want we willen weer een heel stuk verder komen met onze reis. Half 7 Finse tijd gaat de wekker, maar voor ons betekent dat eigenlijk half 6. Want dat uurtje verschil is er wel en we hoeven er geen rekening mee te houden, maar als we rond ongeveer 10 uur in Rovaniemi willen zijn, dan heeft half 6 Finse tijd opstaan geen zin.

Maar waarom dan rond 10 uur in Rovaniemi? Even na die stad ligt het dorpje dat geheel en al gebouwd en ingericht is voor Santa Claus en alles wat daar mee te maken heeft. Om 10 uur gaat het meeste daar open en aangezien we toch in de buurt zijn, gaan we vooral omdat ik dat graag wil, even bij de Kerstman langs.

Zo gezegd, zo gedaan. Vanuit de verregende baggerbende op de camping in Tornio zijn we ongeveer anderhalf uur na vertrek bij Santa Claus. Eerst komen we al langs de afslag naar een Santa Claus themapark, maar dat laten we maar voor wat het is. Kost ons nu teveel tijd, we hebben het (vele) geld er niet voor over en als we lezen wat daar te zien en te doen is, dan lijkt ons dat meer voor kinderen. We passen. We gaan wel even verderop naar The Santa Claus Village, een combinatie van Hotel, restaurant, shop, postoffice van Santa, et cetera. Een van de eerste dingen die nu niet passen, is het gemis van sneeuw. Het is miezerig, alles is nat, grijs en grauw en dat bepaalt de sfeer ook meteen voor een deel hier. Mensen (het zijn er nog niet zo veel) kijken over het algemeen niet zo blij, neuzen wat rond in de shop, drinken en/of eten iets in het restaurant, maar verder houdt het voor de meesten wel op hier.

Er zijn mensen die wel kiezen voor een bezoek aan de Huskyfarm, een ritje met een aangepaste snowmobiel of iets anders wat toch nog enigszins hier in deze streken past en direct of indirect met Kerst te maken heeft of kan hebben. Voor ons beperkt het zich tot een kop koffie, rondneuzen in de shop, toiletbezoek en weer verder met onze reis. En de Kerstman? Die zat op een soort troon, ontving een voor een mensen, vooral kinderen, maar per ontmoeting van een gezin, mocht er wel 35 euro afgerekend worden. Daar krijg je dan wel een setje foto’s en een onzinnig verhaal bij. Zelf foto’s maken was ten strengste verboden! Tja, en je luistert toch als Santa zo dichtbij is? Stel dat je tijdens de Kerst dit jaar geen cadeautje krijgt vanwege zo’n domme overtreding? Nee, dan maar even geen foto. En voor die 35 euro iets anders leuks doen….

Vanuit Rovaniemi rijden we door. De plaats Ivalo blijft urenlang op de borden staan. Alsof het maar niet dichterbij komt. En dan eindelijk komen we door die plaats en voor we er erg in hebben, zijn we er al doorheen. Dan naar Inari en dan ineens staat er op een bord de afslag naar….Nordkapp. Yes! Nu komt het dichterbij! Huh? Oh, nog een kleine 400 kilometer vanaf hier…

Het laatste stuk dat we door Finland rijden is een iets meer afwisselend stuk dan we tot op dat moment hebben gehad. Eigenlijk zijn we onafhankelijk van elkaar nu al tot de conclusie gekomen dat zowel Zweden als Finland voor ons niet de meest aantrekkelijke vakantielanden zijn. Maar dat is dus puur gebaseerd op wat we tot op heden hebben gezien en dan praat je over veel snelweg, met heel weinig variatie qua natuur daar langs en in heel veel slecht weer. Is dat een goede indicatie? Mwah, maar toch….

Wat we wel kunnen zeggen; we hebben weer wildlife gezien! Eerst een aantal Rendieren, daarna een Eland in volle draf en daarna nog meer Rendieren. Die laatsten hebben we wel kunnen vastleggen, maar helaas de Eland niet. We reden rond de 100 toen we het dier zagen draven op een groot stuk grasland, maar we konden daar niet stoppen en zeker niet op tijd. Helaas… Maar wel machtig om zo’n groot dier in het echt te zien en zeker op deze manier!

Maar dan, als we de Fins – Noorse grens passeren, dan lijkt behalve het land ook ineens de natuur te veranderen. Hoe is het mogelijk dat er daar in het hoge noorden dan zoveel verschil in kan zitten? Mother Nature doet wat ze wil, zo blijkt eens te meer. Voor mijn eigen gevoel begon pas de laatste 1,5 uur van de reis vandaag op onze manier van met de camper onderweg zijn te lijken. Iets moois zien, stoppen, eventueel eruit, foto’s maken als iets de moeite waard is, een stukje lopen om te gaan kijken of het inderdaad de moeite waard is, weer terug in de camper, et cetera. Heerlijk, maar dat schiet in tijd totaal niet op. Gelukkig hebben we nog veel tijd.

We zijn vandaag op de camping Villmark in Skoganvarre en gaan morgen door rijden naar de Noordkaap. Dat moeten we morgen kunnen bereiken, want het is een rit die we zonder stops in 3,5 uur moeten kunnen maken. Moet genoeg zijn, ook voor ons!