Over donderend geweld, buien, bommen, sykkelritten en een cirkel…

Het is ZONdag, ja echt! Het is een echte ZONdag. We staan op als de zon heerlijk aangenaam schijnt, het water van de fjord er prachtig bij ligt, de bergen daarin weerspiegelen en ons humeur meteen in de stand ‘volle kracht vooruit’ gaat. Wat een heerlijk begin van deze dag.

En het is een bijzondere dag, want we hebben van alles gezien en ervaren. Door de goede weersomstandigheden, zien we de omgeving nu op haar mooist. Sterker nog, we zien het tenminste. We hebben ook genoeg dagen erbij gehad waarop we door de regen en het opspattende water niet eens goed konden zien wat er om ons heen voor moois was. En vandaag? Noorwegen stijgt per direct naar mijn persoonlijke top drie van landen met de mooiste natuur. Van Nieuw Zeeland zal geen enkel land het gaan winnen en om het westelijk deel van Canada te verslaan, moet men ook van goeden huize komen. Maar verder? O, er zullen ongetwijfeld prachtige landen zijn die we nog niet hebben bezocht, maar tot nu toe….?

We rijden door de bergen die de ene keer prachtig groen zijn, met afwisselend grasland, loofbomen of dennenbomen, maar veelal combinaties daarvan. Maar de andere keer liggen ze nog voor een groot deel vol met sneeuw. Maar wat het hem vooral doet, is die zon er op. Dat maakt het zo ongelooflijk veel mooier. En dan het water. Fjorden die diep landinwaarts komen met alle bijbehorende getijdenwerking, maar ook geweldige meren, vennen en wild stromende rivieren en watervallen.

Zo rijden we, nog steeds op de E6, ineens het Saltfjellet Nasjonalpark binnen. Veel mensen die hier het informatiecentrum bezoeken en klaar zijn voor diverse wandelingen. Maar wij rijden iets verder en stoppen dan op een parkeerplaatsje langs de rivier. En dan kan ik mijn ogen niet geloven. Zo prachtig, zo krachtig, zo’n donderend geweld van het water dat langs ons stroomt. Dat is een plek waar we gaan zitten genieten. Bakkie erbij natuurlijk, maar vooral… het gevoel dat het oproept. Ik word ter plekke emotioneel en dat komt alleen maar om dit voor mijn gevoel pas de eerste dag is tijdens deze reis, waarop ik het echte campervakantiegevoel heb. Zoals het voor mij dan hoort natuurlijk. Anderen denken daar wellicht anders over, maar voor mij heeft dit zoveel raakvlak en geeft het zoveel herkenning van onze eerdere reizen met de camper. Dit is heerlijk. Hier is het voor mij Groots Genieten. En ik ben heel blij dat Marion er net zo in staat. Carpe Diem wordt hier weer in optima forma eer aan gedaan.

Een stukje verderop moeten we alweer stoppen. Moeten? Nee, natuurlijk niet, maar we willen het wel. We zien een kleine smalle hangbrug over de snelstromende rivier hangen en vragen ons dan direct af of we daar zomaar overheen kunnen. En ja hoor, het kan, het mag en is Fun! Zelfs Marion heeft het gedaan en ondanks de negatieve gedachten die ze dan voor die tijd heeft, doet ze het toch maar en achteraf vindt ze het dan ook mooi. Wat ben ik toch trots op en blij met die prachtvrouw van me…

Na ongeveer een half uur rijden, verandert het landschap weer volledig. Kaal, bergen met sneeuw erop en donkere stukken er tussenin. Allerlei smeltwater dat op heel veel manieren haar weg zoekt in het landschap. En dan ineens de aankondiging dat we over 2 kilometer de poolcirkel zullen gaan overschrijden. Op de heenweg in Finland bij Rovaniemi, maar dat hebben we toen niet gezien vanwege alle regen. Hier wel en ook dat hebben we natuurlijk vastgelegd. Daarna hebben we op de poolcirkel zelf bij een bezoekerscentrum nog even rond gekeken.

We rijden weer verder en ja hoor, we zien de bui al hangen. Letterlijk in dit geval, want niet veel later begint het te miezeren, daarna te regenen, dan te stortregenen en nog even later denk ik in een natuurlijke wasstraat te rijden. Wat een water! Het wordt daarna geleidelijk wat minder hard, maar het heeft echt weer anderhalf uur achter elkaar geregend.

Dan ineens is het droog en voor het eerst sinds tijden moeten we van de E6 af. Er is een sykkelrit aangekondigd. Weet je niet wat dat is? Wat vreemd! Een wegomleiding natuurlijk. Tja, zo onderweg leer je nog wat leuke Noorse woorden. Wat dacht je namelijk van alle bommen langs de weg. Wij dachten eerst dat het hier een waar mijnenveld was, maar het woord ‘bom’ op een waarschuwingsbord betekent dat er een slagboom langs de kant van de weg aangekondigd wordt. En die worden gesloten als een bergpas door omstandigheden gesloten moet worden. Sneeuw, ijs en bevriezing bijvoorbeeld. Maar de E6 is afgesloten vanwege werkzaamheden. En als men dat hier doet, kan het zijn dat je een stuk van 35 kilometer over een zand, grind, gehavend asfalt, afgeschraapt wegdek moet rijden. Je kan dan beter een tank of ander rupsvoertuig hebben, want goed voor de bandjes is het absoluut niet. Maar we zijn er heelhuids door gekomen.

Tijdens die omleidingen is ook de zon weer volop gaan schijnen, dus we zien hier een extra stukje achterland in prachtige omstandigheden. Heerlijk! En dan besluiten een camping op te zoeken in de buurt van Mosjøen. Maar ja, wat als het stadje zelf geen mooie camping heeft, we een tijdje later nog een prachtige waterval zien en dit hoe dan ook nog even van dichtbij willen bekijken? Ja, dat kost weer even tijd, maar het is weer schitterend. Rond kwart voor zes zijn we bij een heel klein campinkje, waar alleen wat hutten staan en camperplaatsen zijn. Voor ons helemaal goed hier bij Haugen in het plaatsje Grane.

Vandaag was een prachtige dag.