And I think tot myself, what a wonderful world…(Louis Armstrong)

Vandaag had ik vanaf vanmorgen het liedje van Louis Armstrong in mijn hoofd. Dat gaat over zijn gedachten over een prachtige wereld. Dat ‘prachtig’, of ‘wonderful’, zoals hij het bezingt, kan je natuurlijk op allerlei verschillende manieren benaderen. Maar voor mij geldt het vandaag op heel veel fronten.

Als we wakker worden schijnt de zon en ja, voor het eerst is het lekker genoeg om buiten in de zon te kunnen gaan ontbijten. In korte broek en T-shirt, dus helemaal perfect. Op het moment dat we aan de ontbijttafel zitten, zijn onze Letse buren al weer weg en van de motorrijders die we gisteren zagen aankomen, hebben we niets meer vernomen. Met andere woorden; alleen op de wereld! Nou ja, op deze camping dan. En dan zit je lekker te eten, dan hoor je alleen het stromen van het water in de rivier vlak onder ons, de waterval die verderop naar beneden komt, vogels die fluiten, de wind die door de hoge struiken en het gras ruist, gezoem van insecten vlakbij. Hoezo puur natuur? Heerlijk om zo de dag te beginnen. And I think to myself, what a wonderful world…

We rijden rond kwart voor tien van de camping weg richting de ferry van Linge naar Eidsdalen. Een vaartochtje van slechts 12 a 13 minuten over de Norddalsfjorden. De omgeving waar we naar kijken belooft al weer heel veel goeds. We rijden in zuidelijke richting de 63 af richting Geiranger en de Geirangerfjord. Om die te bereiken moeten we een stuk weg berijden dat de Ørnevegen of Adelaarsweg genoemd wordt. Zodra we bij het uitkijkpunt Ørnesvingen aankomen, snappen we meteen waarom die weg zo heet. Vanaf daar kijken we naar Geiranger in de diepte en de Geirangerfjord die zich op een prachtige manier manifesteert. Maar de weg er naartoe die slingert, nou eigenlijk meer zigzagt naar beneden. Super om die te mogen rijden. Al lijken sommige bestuurders daar anders over te denken als ik zie hoe ze bepaalde bochten nemen. Bergen rijden is iets wat je moet leren vind ik. Maar de weg is geweldig, al is het heel erg verleidelijk om tijdens het rijden regelmatig die machtige fjord in te kijken. Met al die schitterende met groen bedekte bergwanden, kale rotsen, diepblauw water, schitterende watervallen, besneeuwde bergtoppen en de heerlijke zon erop. Magnifiek! And I think to myself, what a wonderful world…

Beneden aangekomen rijden we het kleine dorpje Geiranger in. Als we het dan over een toeristisch dorpje hebben, dan moet je hier eens kijken. Goeie genade! Bussen vol toeristen worden af en aan gereden, mensen gaan met fjordcruises weg, ferry’s varen af en aan, mensen kunnen met elektrische auto’s de omgeving verkennen, ze kunnen met speedboten de fjord in, met kajaks, er kunnen fietsen worden gehuurd, er worden vistrips georganiseerd, er is een enorme camping waar voor 80 a 90 procent campers rij aan rij staan, er kan worden gegeten en gedronken en natuurlijk volop souvenirs worden gekocht. O ja, kijk niet vreemd op als hier een cruiseschip aangemeerd ligt. Vandaag is er ‘slechts’ één, maar volgens iemand die hier eerder was, liggen er soms vier tegelijk. Wat jammer, wat jammer, vinden wij dat. Eentje gaat dan nog, maar het haalt wel een stuk van de charme en schoonheid van de omgeving weg.

Wij zijn zelf met een boottocht van een uur de fjord in geweest. Schitterend en eigenlijk tekort, maar ook wel weer voldoende voor ons. De boot was afgeladen vol, tenminste, dat leek zo. Maar beneden (binnen) zat bijna niemand. Iedereen zat boven aan dek, lekker in de zon. Dus de verdeling van het aantal mensen over het schip was niet goed. Maar ja, dat krijg je met dat mooie weer. Gelukkig hadden wij een plekje waar we een goed zicht hadden op de omgeving en hebben we prachtige natuur gezien. En ja, ik heb in een eerder verhaal gewaarschuwd, ik ben gek op watervallen. Dus die zijn nu ook weer vastgelegd. Maar wat dacht je van namen als Friaren, de Syv Søstre (Zeven Gezusters) en Brudesløret (de Bruidssluier). Dat klinkt toch mooi? En in werkelijkheid is het nog mooier. Daar kijk je niet alleen naar, die beleef je! And I think to myself, what a wonderful world…

Ook door Geiranger zelf gaat een flinke stroom, waar het water op bepaalde stukken ook een flinke val maakt. Natuurlijk hebben we daar ook nog even gekeken. Maar daarna zijn we verder gereden. Een stukje buiten het dorp kwam we nog een bordje tegen met het woord ‘Knuten’ erop. Die verwees naar een oude poort die de oprit naar de oude rijksweg 58 overbrugde. Dat hebben we nog even kort van dichtbij bekeken.

Daarna zijn we onderweg nog even gestopt op een hoogte die duizelingwekkend te noemen valt. Bij het kijken in de diepte zien we alle slingerende auto’s, campers en bussen op de weg die wij ook gereden hebben. Echt die weg ziet er uit als een kluwen wol die half uit elkaar is gevallen.

Nog een kwartiertje later komen we bij de aanduiding naar Dalsnibba. Daar is op 1500 meter hoogte een skywalk aangelegd. Je kan daar prachtig over de besneeuwde omgeving uitkijken. Heel ver beneden zie je piepkleine autootjes rijden. Hier boven voelen we ons klein en machtig tegelijk. Beneden aan de weg naar de Dalsnibba ligt het meer Djupvatnet. Dat is nog vrijwel volledig met een ijslaag bedekt en daar weer deels sneeuw op. Het geeft magnifieke plaatjes weer en het is heel vreemd om hier gewoon in je korte broek en T-shirt bij (en op) te staan, zonder dat we het koud vinden. And I think to myself, what a wonderful world…

Dan wordt het voor ons weer tijd om een camping op te gaan zoeken. We rijden nog even door en komen dan op een splitsing waar weg nummer 15 naar het oosten en naar het westen gaat. Even weet ik niet uit mijn hoofd welke richting we uit moeten, maar even verderop is een parkeerplaats. Daar stoppen we en ik pak de kaart erbij. Opeens roept een man buiten iets en hij wijst. In kijk in de richting waarin hij wijst en ik zie een enorm pak sneeuw van een berg afvallen. Ik heb nog nooit een lawine in het echt gezien, maar dit moet er vast en zeker iets van weg hebben gehad. Prachtig gezicht!

Na nog vierhonderachtentwintig tunnels te hebben door gereden, komen we langs verschillende campings. Naar onze mening; te vol, te groot, te saai, te …, te…, te…Man, wat zijn jullie veeleisend zeg! Nee hoor, maar we hebben het graag klein, niet te goed georganiseerd en het liefst op een plek met een mooi uitzicht. En zeg nou zelf, is Holmevik Camping bij Stryn daar geen goed voorbeeld van?

And I think to myself, what a wonderful world…