Noorwegen, mogen we een beetje van je houden?

Zaterdag is het toch vandaag? Ja, dat klopt. Maar eigenlijk zou zondag beter bij vandaag passen. Wat hebben we vandaag een geluk! We staan op met zon, rijden met zon, bekijken allerlei dingen in de zon, komen op een camping aan bij zon, we eten buiten in de zon en de overtreffende trap; we hebben voor het eerst zelfs de luifel van de camper in gebruik kunnen nemen vandaag.

Is die zon dan de rode draad geweest vandaag? Nee hoor, maar het speelde wel een grote rol in de beleving van alle prachtige natuur die we vandaag weer hebben mogen zien. Het was ijzingwekkend warm! Huh? Hoe kan dat nou? Dat is toch hartstikke tegenstrijdig aan elkaar? Ik bedoel, ijzingwekkend, daar zit toch een beetje het woord ijs in verwerkt en het roept eigenlijk kou op. En dat klopt dus ook precies! Vandaag was een soort gletsjerdag.

Maar even vanaf het begin. Vanaf camping Holmevik rijden we nog geen minuut en ik stop. Heb ik wel de koppeling van de waterslang meegenomen? Controleren, kast weer dicht en klaar. Alles in orde! Weer twee minuten later; stoppen! Want Marion had al gezegd dat we nog een keer een fotostop moesten maken als er weer een mooi Lupinen veld op zou duiken langs de kant van de weg. Zo gezegd, zo gedaan!

Dan komen we in het stadje Loen aan. Daar stond een soort reclamebord met een beetje vreemde tekst er op. Alsof bedplassers te koop zouden zijn. Velen schamen zich er volgens mij voor. Rare jongens, die Noren…

Vanuit Loen rijden we een prachtige weg langs het meer Lovatnet. Wat een geweldige natuur, schitterende omgeving, fantastische ambiance, heerlijke kleuren en bij een aantal stops …oorverdovende stilte… Magnifiek! En als we aan het einde van de weg komen, dan is het nog maar een klein stukje wandelen naar de gletsjer Kjendallsbreen. En wat je dan vlak voor je ziet is gigantisch! Een vele meters dikke sneeuw- en ijslaag, wit, grijs en blauwe kleuren daarin, smeltend ijs dat de ene keer als een stroompje en de andere keer als een waterval naar beneden komt. De ene keer hoor je het dus nauwelijks, de andere keer dondert het voor je gevoel bijna over je heen. Wat voelt een mens zich dan nietig en klein in zo’n wereld, maar wat voelen wij ons groots om dit zo te mogen ervaren en beleven. Koude rillingen en warmte vechten om voorrang. Maar wat is dit prachtig!

Op de weg terug langs het Lovatnet (we kunnen niet anders dan dezelfde weg) komen we langs een mooi plekje voor een koffiestop. De camper die er op de heenweg stond, staat er dan nog, maar er is genoeg plaats voor twee van die woonmobielen. We mogen bij de mensen aan tafel komen zitten en kletsen even wat. Hij is van origine Duitser uit Hamburg en zij is Noorse. Zij werkt als kleuterjuf en hij werkt in de Haring industrie op de Noordzee bij de Lofoten. Ze zijn al 41 jaar samen en pakken voor een weekend als dit graag hun 37 jaar oude camper. Beestachtig sterk apparaat, maar ziet er qua onderhoud uit alsof er wel wat aan mag gebeuren. Ach, de mensen hebben het er goed mee naar de zin. Lekker laten genieten zo.

We rijden verder en zien in Loen dat je met een gondel naar boven kan en dan over een hele smalle hangbrug over een ravijn kan lopen. Je moet gezekerd zijn, maar toch. De adrenaline begint enerzijds te kriebelen, maar anderzijds hebben we ook nog andere mooie natuur die we vandaag bij dit prachtige weer willen zien. En we weten hoe het weer hier om kan slaan. We gaan dus niet naar boven. Even na Loen gaan we op een mooi plaats aan het water lunchen. We zitten buiten aan een picknicktafel als er nog een auto stopt. Met veel lawaai komen er vier mensen uit. Russisch sprekend en overduidelijk aanwezig. Ik vraag me soms zelfs af, waar niet? Het is heel apart. Het zijn drie mannen en één vrouw. De drie mannen lopen voorop en gaan met z'n allen aan de ene kant van de picknicktafel even verderop zitten. Vervolgens gaat de vrouw in haar eentje aan de andere kant staan en begint van alles klaar te maken en uit te delen. Ik denk ook de lakens...

Bij de plaats Olden barst het van de campings. Ook dit is weer zo’n toeristisch stadje, waar zelfs de cruiseschepen voor je deur aangemeerd liggen. Toen ik de planning voor deze hele reis ging maken, had ik in de ANWB Kampioen ook gelezen over een camping hier bij Olden die door de ANWB sterk wordt aanbevolen. Het zou een van de mooist liggende campings zijn. Nou, onderweg naar de volgende gletsjer, de Briksdalbreen, kwamen we langs die camping. En inderdaad, die ligt prachtig aan het meer Oldevatnet. Maar het is vergeleken met wat wij zo langzamerhand gewend zijn en waar onze voorkeur naar uit gaat, veel te groot en te massaal. En als ik na ga hoeveel Nederlandse nummerplaten ik in het langs rijden zag, nou laat dan maar. Ik hoef niet naar een Nederlandse enclave in Noorwegen. Laat me maar lekker het gevoel hebben in het buitenland te zijn. Op alle fronten. En lekker klein en met weinig bezetting. Da’s meer voor ons.

Bij de Briksdalbreen aangekomen zien we dat de toeristische informatie die we hebben over dit natuurschoon feilloos klopt. Busladingen vol toeristen, groepen met of zonder gids, maar veelal heel lawaaiig en nauwelijks rekening houdend met anderen. Nee, ‘wij moeten dit zien, omdat het in de brochure staat en omdat het in ons programma zit. En niets anders!’

Brrrr, zo willen wij het niet. Zo willen wij geen vakantie vieren. Geen gedwongen gedoe en zeker niet het idee krijgen dat we straks bij de gletsjer in de rij moeten aansluiten om een foto te mogen maken. En dan ook nog eens hopen dat we er niet allerlei andere mensen bij op die foto krijgen, terwijl we voor de natuur komen. Nee hoor, we hebben vandaag in alle rust een prachtige gletsjer gezien. En de rit naar deze was ook prachtig, maar we keren wel weer om en genieten dan van de rit terug naar Olden en dan weer verder op deze reis.

Via Utvik komen we in Byrkjelo. Dat lijkt het Noorse zusje van ons Nederlandse Borculo, maar heeft niets met elkaar te maken. We komen er nog wel langs een sculpturen verzameling en dat is nog wel even leuk om te zien. Daarna rijden we verder en komen in de plaats Skei uit. En ja hoor, het lukt ons weer om op een geweldige plek aan het water te staan. Nu op camping Jølster Panorama. De camping heeft zelfs een stukje bijpassende tekst op de pasjes staan die je hier nodig hebt om in de toiletten, douches en keuken terecht te kunnen komen. De tekst luidt; ‘Campingglede i vasskanten’. Ik denk dat het iets betekent als ‘camping aan de waterkant’, maar dat zou ik moeten Googelen. En waarom zou ik? We staan hier prima.

Vandaag is Skei the limit.